İçimde ki Çağrı

İçimde ki Çağrı

İçimdeki en büyük çağrıya ses uyandırdığın andan itibaren başlamıştı bana hayat…

Senin varoluşun ve varolma durumun belkide tabiatın ve kainatın bir lutfuydu nasılda sevilmek için yollanmıs yaratandan Dünya’ ya. Siyah saçları, kara kasları kahve gözleri , doğa harikası burnu, ve aktıkça arıların kovan yapabildiği bal dudakları sevdama en büyük sebepti bu maddeler. İçimde ki Çağrının bana uyandırdığı o ses çığlıklarından geriye kalan güzelliklerle dolu bu avuranda benim belkide bir daha doğusumun kesin göstergesidir.

Benliğimi hissettiğim, kendimi bulduğum, huzura erdiğim, nefes alabildiğim, düşüncelerimin değişmesini sağlayan bu çağrıya kulak verdim ve sevdim…. Sevdikçede güzelleştim.

Yürüyüşüne bile aşıktım saçlarının rüzgarda dalgalanışına , yolda yürürken söylediğin sözlere , dinlediğin şarkılara ,bana gelirken neşeli sarılışına bu sevgiden öte birşeydi. Aşıktım yüz hatlarına gökyüzümü çizmiştim… Sen benim deniz kıyısındaki çatı katımdın.